Assalam Aleikum. Enchante.

Nazwa: Dżibuti (fr. Djibouti, arab. جيبوتي,  Somali: Jabuuti, Afar: Gabuuti), Republika Dżibuti (fr. République de Djibouti, arab. جمهورية جيبوتي)

Imię i nazwisko: Noemie Daher

Data urodzin: 27 czerwca - otrzymanie niepodległości od Francji w 1977 roku.

Ludzki wiek: 19 lat

Wygląd: Niewysoka, młoda dziewczyna mierząca sobie jakieś 158 centymetrów. Ma ciemną skórę jak na mieszkańca Afryki przystało choć nie można ją nazwać "czarną". O dziwo mieszkańcy jej państwa wcale nie mają mocno ciemnej skóry, więc i ona jest bardziej brązowa niż czarna. Czarne natomiast ma włosy i oczy. Włosy zapuszczone mniej więcej do pasa, zawsze opadają luźno. Noemie nie lubi ich wiązać. Co do ubrań to nosi się bardzo różnorodnie. Na co dzień zakłada dirac czyli typowy dla jej okolic ubiór kobiecy, zasłaniający niemal całe ciało. Jej ulubiony to ten zielony gdyż w jej kulturze ów kolor jest symbolem piękna. Tak, dziewczyna wie, że jest bardzo ładna. Podczas różnych festiwali przywdziewa tradycyjny strój Afarów, którego bardzo ważnym elementem jest ogromna ilość złotej biżuterii. Szczególnie zakłada się biżuterię na głowę i twarz, dlatego też przy tym ubiorze na włosy zakładany jest specjalny czepek z cienkiego materiału, w który można wczepiać łańcuszki. Odwiedzając Europę lub spotykając się z przedstawicielami krajów zachodnich Noemie zmienia ubiór na zachodni. Długa suknia niemal do ziemi z rękawami do łokci. Również tutaj preferuje kolor zielony.

Charakter: Noemie jest spokojną i dobrze ułożoną dziewczyną, grzeczna wobec wszystkich gdyż pragnie zrobić dobre pierwsze wrażenie. Nigdy nie pcha się do przodu, nie zależy jej na uwadze innych osób. A raczej zależy, ale nie chce jej wymuszać swoim zachowaniem.
Jak ognia unika rozmów o rządzie, polityce i innych sprawach państwowych. W jej kraju jest nałożona spora cenzura na te sprawy, a Noemie nie chce się narazić swojemu szefowi. Dlatego też stara się zmienić temat lub mówi szczerze, że nie ma ochoty o tym rozmawiać. Jeśli ktoś mówi coś złego o jej rządzie, dziewczyna próbuje go bronić. Może nie do końca szczerze, ale jednak. Bo tak wypada.
Odkąd pamięta, jest krajem neutralnym. Zawsze stara się za wszelką cenę zapobiegać konfliktom, szczególnie gdy te dotyczą jej rodzeństwa. Jeśli ktoś wszczyna kłótnię z jednym z nich Noemie potrafi się obrazić na naprawdę długi czas. Szczególnie gdy ktoś zadziera z Etiopią. Jest w stanie nawet zaoferować swoje państwo jako miejsce rozmów pokojowych. Nie lubi przebywać w pobliżu kłótni i jeśli nie jest w stanie uspokoić kłucących się osób to po prostu wychodzi.
Jest świetną gospodynią domową, w jej kulturze kobiety władają domem i to one zajmują się wszystkim. Dlatego też Noemie nie boi się obowiązków domowych. Czasem nawet sama weźmie się za sprzątanie w miejscu, które nie należy do niej. Czy jest pedantką? Może troszkę.

Relacje:

Starożytny Punt - Ojciec. Noemie jednak go nie pamięta za dobrze. Wie, że za jego czasów panował dobrobyt i wraz z rodzeństwem mieszkali pod jednym dachem.

Starożytny Egipt - nie miała okazji poznać jej osobiście, a nawet jeśli to było to tak dawno temu, że nie pamięta tego. Wie, że jej ojciec handlował z tą kobietą i bardzo dobrze się dogadywali. Dlatego też Noemie darzy ją ogromnym szacunkiem.

Etiopia - relacje zostały nawiązane w 1984 roku choć już wcześniej jako kolonia francuska Dżibuti współpracowało z Etiopią. Po otrzymaniu niepodległości przejęła od Francji prawo do własności linii kolejowej Etiopia - Dzibuti. Prawo to jest obustronne. Kraje mają ze sobą niezwykle dobre relacje. Nigdy nie dochodziło między nimi do żadnych spięć, w konfliktach Noemie zawsze stawała po stronie Etiopii. Nie ma gałęzi gospodarki, w której ta dwójka by nie współpracowała ze sobą. Narody obu państw uważają się za takie same, ludzie nie różnią się niczym między sobą. Od jakiegoś czasu Dżibuti i Etiopia rozważają zjednoczenie swoich dwóch państw w jedno. Etiopia oferuje Dżibuti 103,000 metrów sześciennych wody dziennie za darmo, a w zamian Dżibuti oferuje darmowy dostęp do morza. Cóż, nie ma to jak podryw na wodę, prawda? Nawet jeśli podrywa Cię Twoje własne rodzeństwo. Oboje otrzymują to co dla nich ważne. I wszyscy są szczęśliwi.

Somalia - no, prawie wszyscy. Somalia żyje w konflikcie z Etiopią od bardzo dawna i Noemie wie, że państwo to nie jest zbyt zadowolone z jej bliskich kontaktów z Etiopią. Zwłaszcza, że Somalia uważa Dżibuti za jedną ze swoich. Wszak również są rodzeństwem. I to bardzo bliskim. Większość populacji Dżibuti jest pochodzenia somalijskiego. Noemie za wszelką cenę stara się wspierać Somalię w dążeniu do spokoju i rozwoju kraju. Nawet dołączyła do akcji pokojowej Unii Afrykańskiej prowadzonej w Somalii. W 2012 roku Dżibuti wysłało delegację do Somalii aby ta wzięła udział w ceremonii inauguracyjnej nowego prezydenta.

Erytrea - podczas wojny pomiędzy Erytreą i Etiopią, ten drugi kierował większość handlu przez Dżibuti. Choć Noemie zawsze była neutralnym państwem to zerwała stosunki dyplomatyczne z Erytreą na dobre 2 lata. Nie podobało jej się, że Erytrea wystąpiła przeciwko jej ukochanemu rodzeństwu. Obecnie próbuje utrzymać pozytywne relacje z tym krajem.

Francja - to za jego sprawą Dżibuti miała szanse na zostanie państwem. Może i byłaby mu za to wdzięczna gdyby nie fakt, że mężczyzna dwa razy spiskował podczas referendów niepodległościowych i dopiero w 1977 roku udało jej się oficjalnie uzyskać niepodległość od niego. Dzięki niemu jednak Dżibuti rozrosło się i rozwijało. Co jak co, ale na handlu to jednak Francis się zna i teraz Noemie żyje całkiem dobrze jak na warunki tamtejszych okolic. Umowy wojskowe i ekonomiczne zapewniają stałe bezpieczeństwo i pomoc gospodarczą ze strony Francji.

Indie - mężczyzna ten zaczynał od handlu z jej ojcem już w starożytnych czasach. Obecnie handluje z nią. Indie dał Dżibuti bardzo duży kredyt by pomóc zbudować cementownię w Ali Sabieh. W 1989 podpisali umowę o współpracy w dziedzinie kultury. Dżibuti podpisała także protokół ustaleń z Konsulatem telekomunikacyjnym Indii na realizację projektu Pan-African Network na e-Tele-edukacji i telemedycyny. Dodatkowo, Umowa Lotnictwa Cywilnego oraz dwustronne umowy inwestycyjne i promocji ochrony (BIPPA) została podpisana w New Delhi w dniu 19 maja 2003 r. Lubi i podziwia tego mężczyznę, chętnie szuka u niego pomocy.

Kosowo - Dżibuti uznało niepodległość Kosowa 8 maja 2010 roku. 22 marca 2013 nawiązali stosunki dyplomatyczne i pragną rozwijać obustronną współpracę na gruncie ekonomicznym.

Turcja - to nie tylko współpraca ekonomiczna i gospodarcza. Turcja wspiera Dżibuti na wielu płaszczyznach. Między innymi przekazał 36 stypendiów dla studentów w Dżibuti na rok 2014-2015. Oddał również do użytku 6 w pełni wyposażonych karetek, a także ma w planach wybudowanie 50-łóżkowego szpitala dla dzieci. Wyraźnie zależy mu na rozwoju opieki zdrowotnej w tym niewielkim państwie. Noemie nie wie jak ma mu się odwdzięczyć za tak wspaniałe dary. Również wspiera przemysł obronny by Dżibuti miała nowoczesny sprzęt.

USA -   W ciągu ostatniej dekady, Stany Zjednoczone były głównym dostawcą pomocy humanitarnej dla zmniejszenia głodu i sponsoruje rozwój opieki zdrowotnej, edukacji, dobrego zarządzania i programów wsparcia rozwoju bezpieczeństwa. Rząd Dżibuti bardzo popiera USA i zachodnie interesy, zwłaszcza w czasie kryzysu w Zatoce Perskiej w 1990-91, a potem po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 roku. W 2002 roku, Dżibuti zgodziła się zorganizować USA obóz wojskowy w Lemonnier, byłej francuskiej bazy Legii Cudzoziemskiej poza stolicą, która obecnie mieści około 4000 pracowników. Użytkownicy serwisu mają zapewnić humanitarne wsparcie / rozwój i bezpieczeństwa / kontrterrorystyczną pomoc dla ludzi i rządów w Rogu Afryki i Jemenie. Jako ofiara ostatnich międzynarodowych ataków terrorystycznych, prezes Guelleh nadal zajmuje bardzo aktywną pozycję w walce z terroryzmem. Podobnie jak z Turkiem i tu Noemie nie wie co mogłaby zrobić by jakoś pokazać swoją wdzięczność.

Japonia - Morskie Siły Samoobrony Japonii (MSDF) utrzymują za granicą bazy wojskowe w Dżibuti od roku 2011. Siły japońskie w Dżibuti mają za zadanie eskortować statki i zwalczać piractwo w Zatoce Adeńskiej i Morza Czerwonego. Personel MSDF działa od 2009 roku w Dżibuti, dzieląc bazy z siłami amerykańskimi stacjonującymi w Dżibuti aż do utworzenia własnej bazy w 2011 roku. Noemie nie lubi piractwa i jest wdzięczna Japonii za wsparcie w zwalczaniu go.

Chiny - relacje odnoszą się do bieżących i historycznych stosunków między Republiką Ludową i Dżibuti. Chiny i Dżibuti rozpoczęły relacje w dniu 8 stycznia 1979 roku. Chiny sfinansował szereg robót publicznych w Dżibuti, w tym stadionu, siedziby Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Pałac Ludowy. We wrześniu 2010, statek szpitalny Typ 920, znany również jako "Peace Ark", odwiedził Dżibuti.

Egipt - Egipt był jednym z pierwszych krajów, które oferowały wsparcie dla kadry Dżibuti i Noemi ma nadzieję, że ​​Egipt będzie realizować swoją rolę we wspieraniu możliwości Dżibuti. Chłopak najmocniej wspierał Dżibuti w dołączeniu do Ligi państw arabskich.

Kanada - wiernie śledzi proces demokratyzacji Dżibuti i zachęca do zwiększenia promocji i ochrony praw człowieka. Dżibuti była gospodarzem rozmów pokojowych ONZ na temat Somalii, które doprowadziły do podpisania porozumienia pokojowego i była miejscem rozmów regionalnych na temat zwalczania piractwa. Kanada podziwia i zachęca Dżibuti do kontynuowania wysiłków na rzecz pokoju i bezpieczeństwa w tym regionie. Obywatele Dżibuti mają również dostęp do Kanadyjskiego Programu Stypendialnego Frankofonii, która pozwala ludziom w pracy z 37 krajów rozwijających się Frankofonii mieć stypendium lub szkolenia w Kanadzie. Kanada jest również głównym darczyńcą (95%) wspierania ustanowienia Światowego Programu Żywnościowego w Dżibuti.

Iran - Dżibuti podziwia Iran za jego upór w dążeniu do możliwości posiadania pokojowej technologii jądrowej oraz używania energii jądrowej.  W 2007 roku irański wiceprezydent Parviz Davoudi w spotkaniu z premierem Dżibuti Mohamedem Dileita, wyraził gotowość Iranu do współpracy w zakresie projektów energetycznych i rozwoju infrastruktury w Dżibuti.

Ciekawostki:
- Flaga Dżibuti przedstawia dwa poziome pasy, niebieski (górny) i zielony (dolny), ograniczone z lewej strony białym trójkątem. Pośrodku trójkąta znajduje się czerwona pięcioramienna gwiazda. Kolor niebieski symbolizuje niebo, kolor zielony – ziemię, natomiast biały – pokój. Gwiazda symbolizuje jedność kraju. Flaga została przyjęta w dniu ogłoszenia niepodległości Dżibuti, 27 czerwca 1977 roku
- Dżibuti jest podzielone na 6 jednostek administracyjnych pierwszego rzędu (5 regionów i 1 miasto), które dzielą się następnie na 11 dystryktów.
- Tereny obecnego Dżibuti zamieszkiwały od wielu wieków plemiona Afarów i Issów, które prowadziły stałe kontakty handlowe z Arabami. Doprowadziło to do przyjęcia przez nich islamu jako własnej religii
- W latach 90. kraj doświadczył wojny domowej i klęski głodu. Konflikt spowodowany był rywalizacją pomiędzy rządzącymi Issami i opozycyjnymi Afarami. Rząd wsparty został zbrojnie przez Francję. W roku 1994 walki zakończyły się porozumieniem pokojowym
- Dżibuti zajmuje obszary o charakterze pustynnym i półpustynnym. Powierzchnia górzysto-wyżynna, charakterystycznym krajobrazem są pasma gór zrębowych (na północy góry Mabla i Goda), które stanowią przedłużenie Gór Danakilskich, położonych w Erytrei. Topografia kraju ukształtowana jest głównie przez działalność wulkaniczną. Na terenie Dżibuti znajduje się najniższy punkt Afryki - Jezioro Asal - 150 m p. p. m.
- Dżibuti jest biednym, słabo rozwiniętym, niesamodzielnym gospodarczo krajem. Jest wspomagany z zagranicy, przede wszystkim przez Francję i Arabię Saudyjską. Podstawą gospodarki są usługi portowe i tranzytowe (przez terytorium tego kraju przechodzi wybudowana w początkach XX wieku na polecenie cesarza Etiopii linia kolejowa łącząca stolicę Etiopii Addis Abebę z portem w Dżibuti - w roku 2008 planowany był jej remont) z których pochodzi znaczna większość dochodów kraju. Priorytetowe znaczenie dla ekonomii kraju ma także rolnictwo, będące źródłem utrzymania dla niemal 4/5 społeczeństwa. Przemysł składa się z kilkunastu małych zakładów produkcyjnych (głównie przemysł spożywczy) oraz elektrowni cieplnej zasilanej ropą znajdującej się w stolicy kraju. Poza tym pozyskuje się także sól w okolicach Jeziora Assal.
- Ludność Dżibuti składa się z dwóch głównych grup: Issów (Somalijczyków), którzy tworzą ok. 60% społeczeństwa, i Afarów (ok. 35%). Pozostałe 5% przypada na Europejczyków (głównie Francuzów i Włochów), Arabów i Etiopczyków.
- około 6% mieszkańców to chrześcijanie, nie są oni prześladowani na tle religijnym gdyż Dżibuti uznaje wolność wyboru religii. Możliwe są śluby między chrześcijanami i islamistami.
- Rząd ma w posiadaniu główne gazety krajowe (La Nation) oraz Radiodiffusion-Television de Djibouti (RTD), która kontroluje krajowe radio i telewizje. W Dżibuti nie ma prywatnych stacji. Rząd kontroluje prawie wszystkie elektroniczne media. Prywatne gazety i inne publikacje są generalnie udostępnione do wolnego obiegu, ale pod warunkiem że dziennikarze sami się cenzurują. Oficjalne media są bezkrytyczne wobec rządu.
- Nauka w szkołach odbywa się na ogół w języku francuskim. Coraz większą popularność zdobywają szkoły koraniczne. W Dżibuti nie ma żadnych uczelni wyższych.

Jest akcept, mam tylko jedno pytanie, bo coś mi się nie zgadza:

Dżibuti była gospodarzem rozmów pokojowych ONZ w Somalii

... no to gdzie w końcu?

Miałń być, że na temat Somalii xD poprawię jutro.

No to mój akcept jest i czekam na jednego z dwóch pozostałych adminów, by był pełny.

No jak dla mnie może być akcept. Widziałam gdzieś literówkę, ale to tam...
Uczepię się natomiast zdania w relacji z Kanadą i jego "podziwiania" Dżibuti. Da się to jakoś zneutralizować w opisie? (Czy za bardzo się czepiam?)

W sumie to to jest z angielskiego tekstu, który znalazłam gdzieś na internetach i po prostu go sobie przetłumaczyłam. Nie wiem za bardzo jak to zneutralizować.