Imperium Romanum Sacrum

Imię i nazwisko: Otto Beilschmidt

Dzień i miesiąc urodzenia: 2.02.962 (choć kultura i język terenów Świętego Cesarstwa Rzymskiego kształtowały się już od 800 roku to symbolicznie za jego powstanie uważa się datę ukoronowania Ottona I Wielkiego na cesarza)

Wygląd: Świętek to drobny, ale nieco pucułowaty - jako że jeszcze jest dzieckiem – chłopczyk. Kiedyś wyglądał zdrowiej, ale ze względu na wojny i słabe zdrowie, schudł i nieco zmizerniał, choć niektórzy twierdzą, że po prostu nieco dorósł i zmężniał. Niestety jego dorastanie zostało w pewnym momencie przerwane, ponieważ zaczął mocno chorować. Obecnie wygląda na trzynastolatka i ma około 1,40 m wzrostu. Jest blondynem, a jego gładkie, krótkie włosy przypominają pole zbożowe latem. Gdy występuje oficjalnie, ma włosy zaczesane do tyłu co dodaje mu kilku lat, kiedy zaś kładzie się spać albo po prostu się bawi, na jego czoło opadają pasma uroczej grzywki. Nie do przeoczenia są również jego duże, lazurowe oczy, które przy dłuższym spojrzeniu przypominają horyzont między morzem a niebem. Jego jasna karnacja, sprawia że wygląda jak cherubinek. Walczy ze swoim infantylnym wyglądem(kiedy wszyscy byli dziećmi nie przeszkadzało mu to, ale teraz musi stać na książkach żeby przemawiać oficjalnie) i woli przesiadywać na swoim wierzchowcu, bo tylko wtedy nie jest taki malutki. Wybiera przeważnie skromne, lejące się, ale eleganckie stroje. Choć na zajmowanie się modą nie ma czasu, to najchętniej wybiera stroje renesansowe i barokowe, wzorując się na dynastii Luksemburgów i strojach sądownictwa imperium. Jego strój oficjalny składa się z długiej czarnej tuniki, białego żabotu, piaskowych spodni i długich, skórzanych brązowych oficerek. Ten paradny strój nadaje mu wygląd sędziowski, a zarazem pozwala na wygodną jazdę konną. Kostium uzupełnia węglany kapelusz ze złotą lamówką oraz doczepionym herbem. Gdy marznie narzuca na siebie czarną pelerynę z wysokim kołnierzem. Gdy ma szczęście przebywać w domowym zaciszu ubiera koszulę z żabotem i koronkami przy mankietach, pozostając przy ciemnozłotych bryczesach lub zwykłą białą koszulę i krótkie czarne spodnie z szelkami. Gdy nie czuje się najlepiej lub śpi nosi długą, bardzo szeroką białą, nocną koszulę. W trakcie wojny trzydziestoletniej widziany był również, w białych szatach i złotym kołnierzu oraz brokatowym pasie. Pod warstwami materiału nosi krzyżyk. Kiedy dochodzi do konfrontacji używa miecza z misternie zdobioną rękojeścią.

Charakter: Na pierwszy rzut oka zachowuje się jak miłe, kochane dziecko, ale kto tak myśli myli się niezmiernie. Kiedy ciężko pracuje jest surowy i ostry, nie oszczędza się, ani nie jest pobłażliwy, zawsze wytrwale dąży do celu. Typowy typ urzędnika, ceni sobie prawo i spokój. Ciężko mu się dziwić, skoro od najmłodszych lat musiał piastować tak ważny urząd i rozbudowywać swoje imperium. Jest uprzejmy, szanuje innych i zazwyczaj nie odzywa się niepytany, chyba że mu na czymś bardzo zależy, albo wybucha złością. Choć jest skromny, to nie można pominąć, że jest odważny i choć często brakuje mu sił, broni ważnych dla niego osób. Czasami zbyt mocno się stara i chce coś osiągnąć za wszelką cenę. Jeśli chodzi o sferę uczuciową to trzeba przyznać, że niezbyt sobie z nią radzi. Jest bardzo nieśmiały(szczególnie jak widzi kogoś pierwszy raz), często się rumieni i nie lubi kontaktu fizycznego( choć daje się przytulać, bo nie chce robić innym przykrości), ale jeśli jest do kogoś przywiązany to jest to silna więź(nawet jeśli chowa to gdzieś w środku).Stroni od ludzi których nie lubi. Jego delikatniejsza strona objawia się kiedy jest w domu, wtedy po prostu nadrabia stracone dzieciństwo. Wbrew pozorom choć udaję bardzo twardego, zimnego, niezrozumianego i niedostępnego, jest wrażliwy zarówno na cudzą krzywdę jak i przytyki, jak każdy wzrusza się(ale jak nikogo nie ma w pobliżu, czasami nawet łezkę uroni), czasami się wścieka i nawet krzyczy, jak przekracza się jego granice wytrzymałości. Jak każde dziecko lubi się bawić, szczególnie ze zwierzętami. Ta część jego charakteru jest umiejętnie zakryta. Nigdy się nie przyzna do tego, że kolana Austrii albo Węgier są niezwykle miękkie, albo że sekretnie tuli poduszkę śniąc o ukochanej Ici. Odkąd zaczął chorować, czyli od XVI wieku stał się bardziej pesymistycznie nastawiony do życia, melancholijny i zaczął wierzyć w ideały baroku i romantyzmu.

Relacje z innymi:
Icia/Włochy Północne – najbardziej ukochane państwo na świecie dla Świętka, pewnego rodzaju raison d’etre, jak sam deklaruje zakochał się w niej już w X stuleciu, tylko że była to miłość platoniczna (czyli zaczepianie, dokuczanie, śledzenie i co to młodzi chłopcy nie robią żeby okazać miłość)Nauczyła go malować, a w jej towarzystwie Otto uśmiechał się i śmiał się głośno jak nigdy. Obiecał jej, że wróci jak tylko skończy się wojna, stulecia mijały a Otto coraz częściej zmagał się z problemami, osłabieniem i chorobami, oszukiwał siebie, że zdoła wrócić do najdroższej, ale jak to bywa z pięknymi planami nie doszło do ich realizacji, często wspominał ją i śnił o niej/obecnie jest nieco zdruzgotany wiadomością, że jego szczenięca miłość okazała się być chłopcem, ale powoli uczy się z tym jakoś żyć

Niemcy - szanuje go i lubi ze względu na odbudowanie państwa , którym niegdyś władał, zastanawia się dlaczego wyglądają podobnie, czasami nawet podobnie się zachowują i mają także wspólnego ojca, Otto mógłby stwierdzić że to jego brat bliźniak, ale nie pamięta, żeby ktoś taki kręcił się koło niego, ponadto nie słyszał o takim państwie, kiedy zarządzał Cesarstwem i jeszcze ten fakt, że ten drugi ma amnezje

Germania – ojciec, którego ledwo pamięta, ale bardzo szanuje i kocha, gdziekolwiek jest

Austria – kuzyn, opiekun a zarazem najlepszy przyjaciel z lat dziecięcych,Otto bardzo lubi pana Rodericha i tak jak on miłuje sztukę i muzykę, uczył się od niego gry na pianinie i obycia. Tak jak on jest katolikiem. Choć Otto sam utrzymywał swoje Imperium przez wiele lat, mógł liczyć na krewnego w momentach słabości , kiedy Cesarstwo zaczęło się rozpadać.

Węgry – odkąd zamieszkała z panem Austrią, również stała się jedną z przyjaciółek Cesarstwa,

Regiony niemieckie – czuje do nich żal za ich ciągłe kłótnie, za doprowadzenie do wojny religijnej, trzydziestoletniej, a w konsekwencji do upadku. Unika ich jak najczęściej się da. Szanuje jedynie Bawarię i Nadrenię.

Prusy – niegdyś mieli dobre stosunki, jednak ich drogi poszły w innych kierunkach, Otto chętnie wspierał krzyżaków w ich pierwotnych założeniach, jednakże w 1525, gdy Gilbert przeszedł na luteranizm, Świętek zerwał z nim wszystkie kontakty i otwarcie nazwał heretykiem, w czasie wojny 30 letniej byli zażartymi wrogami, Prusy także osłabiły Cesarstwo, tworząc sobie własne państwo, tej osobistości Otton także unika.

Polska - na początku mieli dobre stosunki, nawet zaprzyjaźnili się na zjeździe gnieźnieńskim a Feliks przyjął plan cesarstwa uniwersalistycznego zaproponowany przez Świętka, niestety władcy się zmieniają i Otto chcąc czy nie chcąc musiał nadszarpnąć pozytywne relacje, których nie dało się już później uratować

Francja – wróg numer jeden dla Świętka, mieszał się w jego sprawy wewnętrzne, wprowadzał zamęt i chaos, aż w końcu pokonał Cesarstwo pod Austerlitz, jak innych państw Otto nie lubi, to tego delikwenta po prostu nie cierpi (w końcu jak można lubić zabójcę), łatwo wpada przy nim w złość i bezkresny żal albo samoocena Ottona szybuje gwałtownie w dół

Ciekawostki, dodatkowe informacje:
-Świętek tak naprawdę nie żyje, a jest tylko wspomnieniem(po wyglądzie łatwo się domyślić do kogo one należą ), niczym się nie różni od zwykłych państw oprócz tego, że nie bierze udziału w konferencjach światowych, nie rośnie, nie starzeje się, nie musi jeść, pić, ani spać(ale może) i często mówi w czasie przeszłym popadając w melancholię. Od strony fizycznej trzeba dodać, że jego serce przestało bić(nikt już się nie czuje obywatelem Świętego Cesarstwa Rzymskiego), a krew w żyłach zastygła, jednak nadal dzięki wysiłkowi duszy i rozumu, a zwłaszcza przez jedną niedokończoną sprawę jakoś egzystuje.

-posługuje się głównie łaciną i niemieckim

-jego strój w innej wersji kolorystycznej jest obecnie używany w Federalnym Trybunale Konstytucyjnym Niemiec

-flaga ŚCR ma żółte tło i dwugłowego orła

-nawiązuje do tradycji Cesarstwa Rzymskiego i bardzo chce je naśladować,

-Otto bardzo szanuje dziadka Cesarstwo Rzymskie, a za wzory do naśladowania uważa Ottona I. i III.

Akceptuję! Choć witałam już wcześniej, witam raz jeszcze na pokładzie, kamracie!

Karta zwierzaka:


Imię: Adelajda
Opis: Czarna, dorodna kotka. Umie się teleportować, a gdy miauczy, czas zatrzymuje się na 5 sekund.