Karczma

Następnego dnia otworzył dość wcześnie, zaraz po wypuszczeniu siostry do pracy. Zwykle nie był rannym ptaszkiem, wolał wylegiwać się w łożu do południa nawet, ale mus to mus. Zresztą on i tak tylko gospodę otworzył, a sam poszedł dosypiać gdzieś w kącie baru.

Przyszedł z dość dziwną miną. Dostał dziwny list i musiał o nim pogadać z jedyną osobą, której ufał i kochał, ale jest zbyt wielkie strachajło by rzec to na głos. Z Lucy... Pomachał już przy wejściu Yao - traktował go jak przyjaciela i miał nadzieję, że w wzajemnością. Kiwnął głową reszty gościom i usiadł przy jednym ze stolików, czekając na Lucy

Trochę czasu jej zajęło dotarcie do karczmy. I wcale nie przez to, że miała krótkie nogi! Ani nie przez to, że ciągle jej zwiewało kapelusz z głowy! I wcale nie to, że się potknęła i upadła! Ważne, że dotarła na miejsce, o.
Pchnęła drzwi do karczmy, rozglądając się ostrożnie. Może i był początek dnia, ale kto wie, czy czasem jakiś pijany klient nie zabalował i nie postanowił zostać do rana? Upewniwszy się, że nie czeka ją cios kuflem za przekroczenie progu, weszła do karczmy i podeszła do Sadika.
-Witaj. Pozwolę sobie przysiąść się

Uśmiechnął się do niej. Zawsze czuł się przy niej tak dobrze i no bezpieczniej. Chodź był wojownikiem złodziejem to jednak chciał tak w głębi serca się zmienić. Dla niej... Ale no... Najpierw ją zaproś na obiad, a nie
- Oczywiście. Chcesz się czegoś napić?

Przysiadła się więc, znów rozglądając się po karczmie, ale tym razem dla pewności. Byli tutaj w swoim interesie i żaden podejrzany klient nie musiał ich podsłuchiwać.
-Tak. Poprosiłabym piwa - tylko takiego porządnego. Może było lepiej, żeby Sadik zamówił, bo jeszcze wezmą ją za dziecko i odmówią sprzedaży.
-Więc wiesz, po co się tu zebraliśmy...

Otworzył oczy słysząc, że nie będzie sam w karczmie. Podniósł trochę głowę i wpierw skinął Sadikowi, następnie Lucii.
-Jakbyście czegoś chcieli, to jestem tutaj.
Wymruczał jeszcze odrobinę śpiący. Na razie zostawi ich samych, niech rozmawiają. On będzie siedzieć z boku, udawać, że śpi i przysłuchiwać. Potem się pewnie włączy, co go teraz.
Znów oparł się o blat i przymknął oczy, machając przy tym ogonem na boki. Tak, jeszcze chwila odpoczynku...

- To już zamawiam - wstał i zamówił dwa piwa. Kilka chwil później otrzymał dwa kufle i jeden podał Lucy, a z drugiego wziął porządny łyk. Oczywiście, że zapłacił... Gdy już miał pewność, że nikt im nie przeszkodzi rzekł cicho
- Wiem... - I cieszę się, że to akurat z tobą

Uh, czyli jednak zamówienie. No nic, jego drzemka musi poczekać te kilka sekund. Oczywiście wydał piwo, wziął zapłatę, a nawet dorzucił ciche 'powodzenia z nią' w stosunku do Sadika. A niech chłopaczyna ma coś od życia!

Wzięła jeden łyk, po czym odstawiła kufel i otarła usta. Nie to, żeby było niedobre. Po prostu spotkanie dopiero się zaczynało i nie chciała wypijać wszystkiego od razu.
-Więc przejdę do rzeczy. Nie wiem, co ta, nieznana mi, osoba myśli o moim fachu, ale u mnie wszystko odbywa się konkretnie, legalnie i bez problemów. Nie wiem więc, co to zadanie miałoby mieć wspólnego z tobą - zaczęło to brzmieć jak zarzuty, ale wcale nie tak miało to zabrzmieć. Wiadomo było, czym zajmuje się Sadik i ktoś najwyraźniej stwierdził, iż Lucinda też może zaliczać się do tych wyjętych spod prawa.

Spojrzał trochę ostrzej na nią
- Wiesz... Przez to, że jestem złodziejem ludzie wyrobili sobie o mnie znaczną opinię, a ja dzięki temu mogłem jakoś przetrwać kiedy straciłem rodziców i zostałem wydalony z mojego państwa. Nauczyłem się walczyć to fakt i dzięki temu wielu ludzi, których spotkałem na drodze uratowałem jednak... Jedna zła rzecz rzutuje na całą opinię na temat danej osoby. Zajmujesz się legalną pracą. Moją no legalną nazwijmy pracą jest bycie wojownikiem i walka. Jednak prowadzisz działalność jako włamywacz, więc może dlatego? - rzekł dość obojętnym tonem. Nie lubił wspominać okresu swojej młodości, ponieważ było to dla niego zbyt ciężkie

Słuchała spokojnie jego przemowy, racząc się piwem w między czasie. Nie miała nic do Sadika ani do jego profesji - niech będzie kim chce. Może nawet aspirować na czarodzieja albo króla, jej nic do tego. Ale wrzucanie wszystkich profesji do jednego worka nie było zbyt uprzejme dla tego cosia.
-I całe szczęście, że się zajmuję, inaczej całe miasto nie miałoby zamków w drzwiach - albo, co gorsza, próbowaliby magii. Wtedy ceny usług takowych byłyby niebotyczne.
-A więc co to za zadanie? - zdjęła kapelusz, kładąc go obok kufla.

Zaśmiał się
- Może to zadanie wymaga umiejętności włamywacza? A po drugie... Skąd mam to wiedzieć? Anonimowo mi podsunięto, że mam się z tobą spotkać, bo jest dla nas obu robota. W moim liście nic nie miałem napisane, a ty? - zapytał się. Sytuacja mu się nie podobała, to fakt, ale czuł, że na pewno niedługo do tego dojdą
- A może jest to związane z otwarciem lasu... Wczoraj było tam dziwnie... - rzekł cicho

Choć udawał, że jest inaczej, przysłuchiwał się dwójce gości jego karczmy, co jakiś czas utrzymując uśmieszek na ustach. W końcu jednak wstał ze swojego miejsca i jak niby nic, podszedł do Sadika i Lucindy, troszkę niezbyt odpowiednio im przeszkadzając.
-Wybaczcie moi drodzy, ale chyba mogę Wam pomóc... Bo obydwoje dostaliście dzisiaj tajemnicze anonimy?
Podparł się o stolik zerkając, to na jednego, to na drugiego. Jego ogon chodził na boki, jakby coś kombinował.
-Tak się składa, że i mi małe ptaszki coś wyśpiewały...

Spojrzał podejrzanie na karczmarza. Nie spodobało mu się to, że wpierw ich podsłuchuje. Wiadomo... Karczmarz to karczmarz, jednak może im pomóc. Trzeba jednak na niego uważać.
- To prawda Yao. Wiesz może od kogo i po co w ogóle ten tajemniczy osobnik chciał byśmy tutaj przyszli? - rzekł spokojnie chociaż go już zbulwersowała obecna sytuacja

Zaśmiał się pod nosem słysząc reakcję na jego wtrącenie. Podparty zerkał to na jedną, to na drugą osobę jakby układając w myślach słowa.
-Może i wiem. -Koniuszkiem ogona przejechał pod nosem Sadika -Nie tylko król chce wiedzieć wszystko o wszystkim... Ale cóż, nie jestem pewien czy warto się dzielić małymi sekretami królestwa.
Może i był zbyt arogancki, wszak dziwne by było, gdyby przedstawiciel demonów nie posiadał żadnej skazy na charakterze.
-Jak raz się w coś wejdzie, to już nie ma odwrotu.
Zakończył znów cicho się śmiejąc i tym razem lekko pacając końcem ogona w nos człowieka.

Obserwowała chwilę Yao i Sadika, po czym odchyliła się na krześle, zakładając jedną nogę na drugą.
-Hm, a więc podszedłeś do nas, żeby nam coś oznajmić, czy tylko po to, żeby podręczyć nas wiadomością, że ty coś wiesz a my nie ? - spytała, uśmiechając się zawadiacko i szczerząc przy tej okazji. Cóż, była osobą konkretów, bo takie muszą być osoby w jej fachu.

Sadık zaśmiał się.
- Przecież to logiczne. Nie można cofnąć upływu czasu. Specjalnie tak powiedziałeś, bo wiedziałeś, że ciekawość nas zeżre. To jak? Uchylisz rąbka tajemnicy?

Był bardzo rozbawiony słysząc ich reakcję. Jak już trzeba egzystować za ranka, to lepiej robić to ze śmiechem na ustach.
-W sumię mogę oznajmiać... Mogę też podręczyć.
Zaśmiał się po raz ostatni po czym po prostu się wyprostował i odrobinę spoważniał.
-Wiem tyle, że sprawa ma związek z dworem królewskim... A raczej przeciw niemu. Nadal jesteście zainteresowani?

Wyszczerzyła kły jeszcze bardziej, tym razem niekoniecznie w uśmiechu radości, raczej w dziwnym grymasie.
-Hm, ja przosłucham, co też, według niektórych, może sprawić jeden wojownik i jedna miernota- stwierdziła, odstawiając pusty kufel na stół, tym razem z poważnym spojrzeniem.

Wypił duży łyk piwa i popatrzył na karczmarza dziwnym wzrokiem
- Apetyt rośnie w miarę jedzenia, więc mów. Chętnie wysłucham co się ciekawego dzieje w pańswie duńskim jak co się mówi ze stron, których się wywodzę...

Wziął jedno krzesło, aby przysiąść się do nich, a dłużej tak nie stać. Oczywiście od razu podparł się też o stół, gdyż tak było mu po prostu wygodniej. Z przyczyn naturalnych jakiekolwiek opieranie się o krzesła nie wchodziło w grę (skrzydła, jednak kłopotliwe!)
-Pewne ptaszki głoszą, że dużo złota i... sporo pożytku dla siebie dostanie ktoś, kto włamie się do zamku i przeszuka komnaty króla w poszukiwaniu informacji. Poza tym... Jeśli byłby już osoby gotowe podjąć się tego zadania, to może znalazłoby się parę osób które za opłatą oczywiście poprosiłyby uprzejmie o podarowanie im kilku drobiazgów z zamku. -Mówiąc krótko: jedna osoba szuka szpiegów, reszta chętnie zapłaci za błyskotki ukradzione królowi.

Westchnęła i przeciągnęła się, ziewając przy okazji.
-Nie piszę się na to. Za dużo kłopotu. Musiałbym zrobić wywiad, a jak zacznę kręcić się wokół pałacu, każdy głupi domyśli się, że coś planuję. Do tego dochodzi sprawdzanie zamków i puapek, zebranie odpowiednich narzędzi, poznanie innych zabezpieczeń, poznanie rutyny strażników oraz ułożenie planu. I to wszystko dla "ptaszków". A jeśli coś się nie powiedzie i jednak nie skrócą mnie o głowę, mój warsztat upadnie i pozbawię się zarobku. Niech ptaszki lecą gdzie indziej świergolić - poprawiła się na krześle i spojrzała na Sadika.

Westchnął. Czemu teraz wszyscy patrzą na niego?! Oparł się mocniej o krzesło i położył nogi na stole, krzyżując je.
- Powiem podobnie co Lucy. Zamek to nie miejsce, gdzie się wejdzie, weźmie co się chce i wyjdzie. Właśnie po to są budowane, by zapewnić bezpieczeństwo rodzinie królewskiej i jego poddanym. Jest strzeżony normalnie przez setkę strażników i zanim się weźmie za nielegalny spacerek po zamku, trzeba go całym poznać. Po drugie każdy złodziej ma inny sposób działania. Ja nie jestem sobie byle jakim złodziejaszkiem. Mało kto pamięta, że jestem wojownikiem, a to już zmienia mój sposób działania. Nie wejdę i nie ukradnie czegoś bez dokładnego zbadania terenu. Każda szczelinka może mi uratować życie co nie raz się przekonałem na swojej skórze. Wiele zamków okradłem, więc mam w tym doświadczenie. I o tym wiedzą strażnicy... Jeśli ktoś okradnie zamek lub kogoś przyłapią, ale go nie złapią, to pierwszą osobą którą będą podejrzewać to ja. Jeśli ptaszki chcą bym to zrobił to muszą albo poczekać "trochę" czasu, albo niech mi dadzą wszystkie plany zamku i tym podobne rzeczy, które mogą się przydać - skrzyżował ręce

Pokręcił głową z lekkim uśmiechem.
-W sumie się tego spodziewałem, jednak cóż... Taka moja praca. -Ktoś tutaj chyba był zbyt łasy na złoto, że zrobiłby wszystko byleby mu troch zapłacono -Co do czasu, nikt go nie ma, nawet my wszyscy, a co do pomocy... Nie znam strażników, ale wiem, że ostatnio chętniej służą tym, co im płacą.
Odsunął się odrobinę od nich i skłonił nieznacznie, jakby na pożegnanie.
-Być może jeszcze ktoś Was podręczy... Nawet na pewno spokoju w najbliższym czasie nie będzie ale... jak dla mnie dowiedziałem się wszystkiego, czego trzeba było. Życzę reszty dnia udanej!
Ze swoim trochę cwaniackim uśmieszkiem ich zostawił samych na pożegnanie jeszcze machając ogonem.